ေရွးေရွးတုန္းက ပံုျပင္ေလး

မ်က္လံုးကေျပာတယ္။

``ကြ်ႏု္ပ္မခ်စ္တတ္ပါ ၊

    ႏွလံုးသားအတြက္ အမႈထမ္းရံုသက္သက္ပါ´´တဲ့။

နားကလဲေျပာတယ္။

``ကြ်ႏ္ုပ္လဲ မခ်စ္တတ္ပါဘူး၊

    ႏွလံုးသားရဲ႕အေစခံသက္သက္ပါ´´တဲ့။

ႏွာေခါင္းကလဲေျပာတယ္။

``ကြ်ႏု္ပ္လဲ မခ်စ္တတ္ပါဘူး။

    ႏွလံုးသားရဲ႕အျဖည့္ခံတစ္ခုပါ´´တဲ့။

လွ်ာကလဲ ေျပာတယ္။

``ကြ်ႏ္ုပ္လဲမခ်စ္တတ္ပါဘူး၊

    ႏွလံုးသားအတြက္ကိုပဲ ပံ့ပိုးေပးခဲ့တာပါ´´တဲ့။

ကိုယ္ကလဲ ေျပာပါတယ္။

``ကြ်ႏ္ုပ္လဲ မခ်စ္တတ္ပါဘူး၊

   ႏွလံုးသားအတြက္ကိုပဲ လိုက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရတာပါ´´တဲ့။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ - - - -

သူတို႔အားလံုးေပါင္းဖက္ၿပီး

လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြကိုဖန္တီးခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့

သူတို႕အားလံုးက

မစၥတာဘရိမ္း( brain ) ကိုေတာ့

မလြန္ဆန္ရဲခဲ့ၾကပါဘူးတဲ့။

ႏွလံုးသားတိုင္တည္သံ

ဘ၀ရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို ေတာ့ နာလည္ေအာင္ မႀကိဳစားခဲ့ဘူးပါ။

ႏွလံုးသား၏ အလိုေတာ္အတို္င္းသာ ေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။

သံေယာဇဥ္ကိုေတာ့ အျပစ္လို႕မျမင္ရက္ေသးပါဘူး။

ခ်စ္ခဲ့ဘူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသည္းမွာ စြဲမိတာတစ္ခုက ခံစားျခင္းပါ။

နားလည္ေပးႏိုင္သူကိုဘဲ မရမက လိုက္ရွာေနမိတယ္ေလ။

သံစဥ္တစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ မခ်ဳိၿမိန္မႈက ရင္ကိုနာက်င္ေစခဲ့ဘူးပါတယ္။

ပြင့္ဟလာတဲ့ ၿငီးျငဴသံေတြၾကားမွာ မြန္းၾကပ္ဖူးပါသည္။

မေသခ်ာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ကုန္ဆံုးသြားမဲ့တစ္ေန႔မွာ

ငါ့၀ိညာဥ္ဟာ ပန္းရနံ႕မ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ျမဴေနပါလိမ့္မယ္။

အခ်စ္ဦးဆိုတဲ့ ၀ိေသသကို မပန္ထိုက္သူအတြက္

မစေတး ရက္တဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားကို နားလည္ေပးၾကပါ။

ၾကမၼာေရဆီးေၾကာင္းမွာ ေမ်ာပါလာတဲ့ ခံစားမႈကို

ေႏြးေထြးစြာဘဲ သိမ္းပိုက္လိုက္ပါေတာ့မယ္။

ခ်စ္သူေရ - 

အျပစ္ဆိုတာကို ဥေပကၡာျပဳလို႕ 

ထားခဲ့ဘူးတဲ့ သံေယာဇဥ္တစ္ခ်ဳိနဲ႕အတူ

ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ျမွဳပ္ႏွံလိုက္ေတာ့မယ္

နားလည္ေနသေရြ႕ ခ်စ္ေငြ႕သက္ေတြ ပ်ံႏွံ႕ေနမွာပါ။

ဘ၀မလွတဲ့လူ

လူသားကမၻာထဲေရာက္လာကတည္းက

အခက္ခဲေတြကိုဘဲ အၿမဲတမ္းရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။

ဘ၀က  ဆိုးကို ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ။

အေနထားေတြကလဲ မတည္ၿငိမ္ခဲ့ဘူး။

အဆင္ေျပသြားမွာပါဆိုတဲ့စကားနဲ႕

ႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့သူပါ။

ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕လက္ခုပ္သံေတြၾကားမွာ ေနခ်င္ေပမဲ့

ကိုယ္နဲ႕တန္ရာကို ရခဲ့တာဆိုေတာ့

တစ္ခါတစ္ေလ ၀မ္းနည္းဖို႕ေတာင္ေမ့ေနတတ္တယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြက အားေပးပါတယ္။

``ဒို႕တုန္းကလဲ ဒီလိုဘဲ ၊

    ၿပီးေတာ့လဲ  ၿပီးသြားမွာပါဘဲ´´တဲ့။

ကိုင္း -  - စာနာသာၾကည့္ၾကပါေတာ့

ဒဏ္ရာမရွိတဲ့ေနရာကို လက္ညိွဳးထိုးျပရရင္ျဖင့္

ကေလးဘ၀က ဓာတ္ပံုေလးကိုသာ  -  -  -  -  -

(ႏွလံုးသားျဖင့္ ဖတ္ေပးပါ)